Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aankwakken]

AANKWAKKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en kwakken, doch gewoonlijk met tegen: ik kwakte aan, heb en ben aangekwakt.

Bedrijvend: hij heeft hem tegen den muur aangekwakt, aangesmeten.

Onzijdig, met zijn: hij viel en kwakte tegen den muur aan - hij is tegen den wand aangekwakt. In gemeenzamen stijl alleen gebruiklijk.