Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aankruipen]

AANKRUIPEN, onz. w., ongelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. aan (naar, tot) en kruipen: ik kroop aan, ben aangekropen. Kruipende tot iets naderen.