Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aankomeling]

AANKOMELING, z.n., m. en v., des aankomelings, of van den aankomeling, - der, of van de aankomeling; meerv. aankomelingen. Van aankomen. Alle zelfst. naamwoorden, van grondwoorden afgeleid, en in ling uitgaan-

[p. 38]

de, zijn manl., wanneer men dezelven van mannen, en vrouwl., wanneer men die van vrouwen gebruikt. Zoo zegt men, b.v. van eenen jongeling, die nog maar korten tijd, in het eene of andere vak van wetenschappen onderwijs genoten heeft: hij is een aankomeling, en van een meisje: zij is eene aankomeling. Zie ling.