[Aanfluiten]
AANFLUITEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, (naar, tot, of tegen) en fluiten: ik floot aan, heb aangefloten. Tot een teeken van afkeuring en verachting gebruikt: een ieder, die daar doortrekt, zalze aanfluiten. Bijbelvert.
Auteursrechtvrij