Democritische Tafelliedjes

[p. 7]

Democriet.

Wijze: Je suis nè natif de Ferrare.

Voor d'ouden Lord, dien wij vereeren,
Van wien wij regt genieten leeren,

Den wijzen Lagcher, d'Abderiet,

Klink' hier ons aller glas en lied! (tweem.)

Hij hechtte aan gulle scherts meer waarde,
Dan aan al 't klatergoud der aarde;

Hij bande kwelling en verdriet;

Leve de geest van democriet! (tweem. chor.)

[p. 8]

 

Het ken u zelven was zijn leering;

 

Zijn groote grondslag Zelfsbeheering;

 

'Zoo kwelt ons (sprak hij) 't mal gebied

 

Van eigen drift of zwakheên niet!' (tweem.)

 

En wat zou dan de rest ons storen?

 

Zeî salomo niet lang te voren:

 

''t Is ijdelheid, al wat men ziet!'

 

Leve de geest van democriet! (tweem. ch.)

 

 

 

Tot blij genot is niet veel noodig;

 

De weelde en omslag overbodig;

 

Wie zich in 't goud begraven ziet,

 

Die ademt zeker 't luchtigst niet (tweem.)

 

De schatten zijn de klip der reden;

 

Hij's rijk, die, met zijn deel tevreden,

 

Daarvan, zoo veel hij kan, geniet;

 

Leve de geest van democriet! (tweem. ch.)

[p. 9]

 

O, broers! laat ons den ouden Wijzen

 

Niet slechts met ijd'le klanken prijzen,

 

Vergeet de artikeltjes ook niet,

 

Die ge in zijn' katechismus ziet! (tweem.)

 

Laat niets uw goede luim bederven;

 

Knijst niet, maar lacht om die 't verkerven;

 

Juicht, spijt den druiloor heracliet,

 

Leve de geest van democriet! (tweem. ch.)

 

 

 

En zien we ons hoopje soms bespotten

 

Door groote of kleine wijze zotten,

 

Wier waan verguizende op ons ziet,

 

't Rake onze koude kleêren niet! (tweem.)

 

Kwakzalverij moet nooit ons treffen;

 

Hij moet zich boven haar verheffen,

 

Die 't stelsel mint van d' Abderiet,

 

Leve de geest van democriet! (tweem. ch.)