Op den Spieghel der Zeevaert, uyt ghegheuen by Luycas Waghenaer.
Ode.
MEn scheldt de Waghenaers voor onnutte in t'ghemeen;
De daet, doch, diemen hier ziet, zeyt daer teghens neen:
Want elck vindt hier sulck een,
Die van zijn kindtsche iaren
Langs de onghebaende baen van t'vochte velt gheuaren
Heeft, en zijn besneeude haren
Mit bracke goluen, zoo dat hem nu wesende out
Den teughel zijnder paerden.
(Ghelijck den Oorlochs-held Enyo den vermaerden
Crijch voerende opter aerden)
Dees mennende om het meer
Den waghen, siet de spits der clippen met t'hooft neer,
Merct hoe mit t'stormend weer
De goluen hier om branden.
Merct de gheleghentheyt der vruchteloze stranden
Merct bancken, platen zanden
(Zaeck die veel duysenden, bracht niet alleen in wee
Dit al heeft tooch begrepen,
Ghetrou oock hier ghestelt ten dienst van alle Schepen.
Comt dan en wert beslepen,
Carviel, Heu, Drommelaer, Fust, Bergantijn, Galey,
Buys, Lichter, Pinck, Razeyl,
Om winst deur wint wilt stuwen
Langs de verwoede Zee, leert wat plaets ghy te gruwen,
En als pest hebt te schuwen:
Eens loufs bezeylen moecht met v Scheeps-kielen crom,
Hoe elck landt hem ontdoet:
De baecken ouer een te bringhen; hoe veel voet
Der creecken, Hauens stromen
(Daer elck een heeft ghemunt) sy diep in tinnecomen
Hier deur siet wert benomen
Van mannen veel en vrouen
(Dees die haers bloets verlies die goets verlies hem zouwen
En harten-knaghent, claghen swaer:
Twelck deur t'goet onderwijs alhier, can zijn behouwen
Wilt, sonder eynd, prys, lof, ende eere ons Luytken Waghenaer.
Hout en wint.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd