Chr.J. van Geel. Een bundel over zijn poëzie

[p. 95]

Chr. J. van Geel
Gedichten

Hij klimt de takken binnen op vier benen,
zijn ogen kijken met de ogen van een mens.
Het is de kunst de stilstand te bereiken -
niet meer te voelen, niet te kijken.

[p. 96]

Jonge vlinder

 

Een vlinder droeg zich uit de pop,

 

pompte zijn nerven vol met bloed,

 

zijn voelsprieten staan puntgaaf stijf,

 

hij zit, hij heeft zijn vleugels wijd,

 

als dood, om nooit meer te bewegen.

[p. 97]

Wolfshok

 

Met kleine blik bekwaam in zijn

 

grauw pak en altijd waakzaam naar

 

de tralies kijkend loopt, gespitst,

 

een wolf zijn pad tot los zand kaal.

 

 

 

Door niets beklemd dan aandacht vragen

 

houdt hij die er geen gat in ziet

 

en jachtig stapt in wat hem dwingt

 

zich in het ongeluk bekwaam.