Nieuwe verzen

[p. 29]

Winternevel.

Buiten, waar ik het geheim
Van den overnachtschen rijm,
Nog verborgen in den mist,
Op de blanke takken wist,
Half onthuld en half verborgen,
Liep ik in den stillen morgen,
Waar de zonne, rond en bleek,
Wel een zilvren munt geleek,
Die daar, door een god verloren,
Aan de lucht was vastgevroren,
En omfloerst door dichten damp,
Dien verlichtte als een lamp.

Zon, hoe houdt gij u verholen?
Reeds in nevelen verscholen,
Weet gij dezen bleek opalen
Damp met lichtglans te doorstralen,

[p. 30]

 

Dat het wit berijpt geboomt

 

Daar, als duister, tegenkoomt,

 

En gij maakt het grijs gewelf

 

Blanker dan de blankheid zelf;

 

Kwaamt gij dan den nevel breken,

 

Ach, zóó schoon, niet uit te spreken,

 

Werd dit kleurenschuw kristal

 

Onder uwen stralenval....

 

 

 

Heeft het hakhout voor de koude

 

Nog zijn dorre blad behouden?

 

Alle bladerkens der eiken

 

En der beuken kregen rijke

 

Franje aan hun schamel kleed,

 

Of een tooverfee, hun peet,

 

Dit met haren staf geraakt

 

En tot feestkleed had gemaakt.

 

 

 

Alle halmen schenen zwaarden

 

Door de kartelige baarden

 

Van den rafeligen rijm,

 

Die met kristallijn gevlijm

 

Aan de twijgen was geschoten

 

En de boomen hield besloten

 

In een tooverfijnen tooi,

 

Zeer onwezenlijk, maar mooi.

 

 

 

Blanke boomen met de vage,

 

Donkre stammen kwamen dagen

[p. 31]

 

Uit den nevel, waar ik liep,

 

Of mijn oog ze uit nevel schiep.

 

En ik vroeg mij onder 't loopen,

 

Of ik liep met d'oogen open,

 

Of het al geen sprookje was? .....

 

Boompjes van gespoten glas

 

Zag ik staan en blank koralen

 

Wouden als ik in verhalen

 

Van het onderzeesch geboomt

 

Mij, al peinzend, had gedroomd....

 

 

 

Zon dan, kom een ander maal

 

Met uw fonkelend gestraal

 

Boren door den mist omlaag:

 

Laat de wereld wit vandaag.

 

Grijp niet met het diepe blauw

 

Der ontfloerste lucht in 't grauw

 

Van dit fijn gesponnen wonder,

 

Grijs van boven en van onder:

 

Laat uit overzijdsche streken

 

Wind noch zon den toover breken.