Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 84]

XLIV

‘O Liefde, die niet sterven kan!

wel, dat is goed!

gij moet ze meer doen leven, man;

hoor wat ge doet.

Nog nooit stond uwe zaak zoo schoon;

zie toch eens nu:

twee minnaars steken naar de kroon, -

zij is aan u!

Nog nimmer stond uw zaak zoo mooi,

twee minnaars, twee...

Twee dieven twisten om de prooi, -

gij draagt ze meê.

[p. 85]

 

Maar nu moet ge ook wat stouter zijn;

 

maak dat ge lacht,

 

en drink een glaasjen kloeken wijn,

 

dat geeft u kracht.

 

 

 

Durf! breng het uit, zooals het ziedt

 

in uwe borst: -

 

den naam van man verdient hij niet

 

die nimmer dorst.’