Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 49]

XXIV

Wie kent er de oude liefde niet

van Hero en Leander?

Wat zijn de vrijers van onzen tijd?

Leander dat was er een ander!

Hem scheidde een breede en diepe zee

van de allerliefste vriendinne:

hij sprong er welberaden in... -

O godlijke kracht der minne!

Hij zwom, en zwom, en langzamerhand

begon hem de magt te ontzinken...

't Was nacht... helaas! de bleeke Maan

zag hem halfweg verdrinken. - -

[p. 50]

 

Ook haar en mij scheidt een breede zee

 

vooroordeelen en gebruiken:

 

't gebruik zijn de stroomende golven daar;

 

't vooroordeel, de klip die zij duiken.

 

 

 

Naar al die golven en klippen zou

 

ik mij met zorg moeten schikken...

 

'k Studeer daarop al lang, en nog steed

 

blijf ik er versuft op blikken.

 

 

 

'k Geloof dat ik zoo studéren zal

 

tot alles zal zijn verloren. -

 

Intusschen heb ik toch den troost

 

dat ik niet zal versmooren.