Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 46]

XXII

Ik heb haar van 't eene en 't andre gesproken,

ontroerd, en vervoerd, en verward, en vervaard:

zij heeft geluisterd en niet onderbroken,

lieftallig en lachend en zoet van aard.

Ik bragt het op een koud redenéren,

ik discuteerde barsch en droog:

zij volgde gewillig, en menige keeren

bekeek mij 't glorende wildgroot oog.

Ik was daar suffend en dom van vervoering;

zij was te beleefd en te wèl gezind,

zij was te vriendlijk en zonder ontroering:

'k ben zeker dat zij mij niet bemint.