Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 26]

IX

‘Hoor nu dees gemeene stemme
aller schepselen te gader:
“Wij doen niets vrijwillig, alles
op 't bevel van d'Oppervader.

Ook wij geuren, glansen, zingen,
lachen, minnen als het tijd is.”
En het dunkt mij dat die stemme
voor de menschen een verwijt is.

Wij toch hebben Wil en Rede,
die we roemen - en gebruiken
om gedachten te verhuichlen,
om gevoelens te verduiken.

[p. 27]

 

Rede en Wil! die schoone gaven

 

zijn waarachtig maar gebreken:

 

doen ons lachen - als 't te laat is,

 

zwijgen - waar het geldt te spreken.’