Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 17]

IV

O! 'k heb de lachende lente lief

met haren bleekgroenen dosch;

de langgehairde dichters gaan

dan mijmeren in het bosch.

De nachtegaal zucht dan zijne klagt

in wonderbaar geluid;

de roozen ademen hare ziel

in smachtende geuren uit.

't Is weder lente! Ik ook herleef,

ik ook voel niewen gloed,

ik ook voel niewe liefde in het hert,

in 't willen niewen moed.

[p. 18]

 

'k Wil openhertig wezen als gij,

 

o roos, o nachtegaal;

 

'k wil haar verklaren geheel mijn ziel

 

in vrije en vurige taal.