Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 9]

Zwijgende liefde
1856-1857

[p. 11]

I

Ik neurie en tjilp als een veugelken,

ik die haast donderend sprak;

'k lig neêr met een pluimloos vleugelken,

ik die naar de wolken stak.

'k Wil blaeten zoo zacht als een lammeken

het op zijn beste wel doet: -

er brandt in mij een vlammeken,

dat smelt mijn harde gemoed.

[p. 12]

 

Die min was te groot om mijn herteken

 

alléen te zijn bekend;

 

ik wilde vertellen mijn smerteken,

 

en 'k zocht naar een' confident.

 

 

 

'k Zocht lange naar een vrindeken,

 

en ach! ik vond er geen... -

 

Thands klaag ik alles aan 't windeken,

 

die 't voortzegt aan elkeen.