Verzamelde gedichten

Aan Frans de Cort
Antwoord van ‘Die van Gent’

Gij toogt voor Recht en Goed te wapen

En sloegt al zonder omzien rond,

En snoerdet Franskiljons en papen

Den heil'gen babbelzieken mond....

En 'k riep: Bravo! met hart en ziel!..

Wel zei de kerk: die Godverzakers!

Omdat gij achter 't outer drongt,

Enz. enz.

Frans De Cort, Aan het Taalminnend Studenten-Genootschap, te Gent, 1856

Net als wijven, twisten, kijven,

Immer knap en knapper,

Kraaien, krassen, hassebassen....

Liberalen, Clericalen,

Immer dat kapittel....

Vandaag geen dom krakeel,

Enz. enz.

Frans De Cort, Aan die van Gent (in zijnen Zingzang, 1866.)

Herinnert ge u, heer Frans De Cort, die dagen

toen gij nog ‘Bravo!’ riept ‘met hart en ziel’,

wijl even sterk de hamer onzer slagen

op ‘Franskiljons en papen’ nederviel?

[p. 117]

 

Gij zongt dan meê, en zij, voor wie de woorden

 

‘oprecht- en vrijheid’, spraakt gij, ‘nog bestaan,

 

‘herhaalden allen driftig onze akkoorden,’

 

en gij, - natuurlijk - ‘volgdet dezer vaan!’

 

 

 

Wij volgen steeds nog, wij, denzelfden standerd;

 

maar gij? zijt gij nog onze tochtgenoot?

 

Of zijn de tijden waarlijk zoo veranderd,

 

dat gij sinds neersmeet wat ge eens wierook boodt?

 

Zie! gij, die toenmaals met ons vloogt te wapen,

 

gij zingzangt nu zeer ‘puntig’ tegen ons,

 

omdat wij nog als voortijds op de ‘papen’

 

niet minder slaan dan op de ‘Franskiljons.’

 

 

 

Gij weet nog wel hoe we ‘achter 't outer’ drongen;

 

de heil'ge kerk vond dit bijzonder slecht;

 

maar gij hebt ons toen ‘Bravo!’ toegezongen;

 

't was, in uw lied, een strijd ‘voor 't Goede en 't Recht.’

 

En thans? Ach, ‘krassen, hassebassen, kraaien,’

 

en ‘kijven net als wijven’ heet het thans:

 

een ‘dom krakeel’!!... - Och God! laat u toch paaien,

 

maak u niet kwaad, en luister, beste Frans!

 

 

 

De Frans, die eens gejuicht heeft bij ons streven

 

wijl 't ons den banvloek van den papenboel

 

zoo wel verdiende, is in ons hart gebleven:

 

zijn bravo waard zijn, is nog steeds ons doel.

 

Maar de andre Frans, die in zijn zingzangdeunen

 

't onmanlijk vleesch noch visch als wachtwoord gaf,

[p. 118]

 

aan dezen Frans, neen, zullen we ons niet kreunen:

 

wij toonen hem den andren tot zijn straf!

 

 

 

Een dubble plicht drukt op den waren Vlaming

 

omdat een dubble plaag ons volk doorwroet:

 

heer Frans, tot uwe en anderer beschaming,

 

volvoeren wij dien plicht met vasten moed.

 

Opdat het kroost van Vlaandren, moê van slapen,

 

zijn twee verdrukkers eindlijk nederbonz',

 

blijft onze hamer rustloos op de ‘papen’

 

niet minder slaan dan op de ‘Franskiljons.’

Dit stuk, dagteekenend van 1866, bleef onuitgegeven tot in 1871, toen het in het Volksbelang (13 Mei 1871) werd geplaatst in eene polemiek tegen het tijdschrift van den heer De Cort, de Toekomst.