Verzamelde gedichten

XLV

De wijn is een godlijke gave,

hij warmt en prikkelt het bloed;

hij staaft den moed van den brave,

en geeft den lafaard moed.

Handschoenen wil ik gaan koopen,

en 'k wil bij haar daarmeê

in éénen adem gaan loopen... -

Doch eerst nog een glas of twee.

Ik zal haar mijn liefde openleggen

dáár in hare eigene woon!

‘Bemin mij,’ zal ik haar zeggen,

‘al zijt gij ook zoo schoon!’

[p. 43]

 

De wijn is een godlijke weldaad,

 

dus nog eens gezien in de kan... -

 

'k Zal smeeken zooals het wèlstaat, -

 

'k zal zweren als in een' roman.

 

 

 

‘Gelijk een vulkaan, na lang ronken,

 

‘op 't einde als een' vlammenvloed

 

‘de lava doet overkoken....’ -

 

De wijn is een goddelijk goed.

 

 

 

‘Zoo voel ik vlammende stroomen

 

‘in mij sinds menig jaar:

 

‘vandaag is de dag gekomen,

 

‘dat ik u alles verklaar.

 

 

 

‘Mejuffer, ik ben geen suffer;

 

‘zooals ik het zeg, zoo is 't!

 

‘O, geef mij uw liefde, Mejuffer,

 

‘al ben ik een rationalist!’ -

 

 

 

De wijn is een gunst van hierboven,

 

dus eerst nog eens 't glas in de hand... -

 

‘O, wil mij uw min toch beloven,

 

‘al ben ik een flamingant!’ - -

 

 

 

Wie staat daar met mij te spotten?

 

'k Geloof, 't is de Geest van den wijn!

 

He, kerel, ik houd van geen zotten,

 

en 'k raad u wat stiller te zijn...

 

 

[p. 44]

 

- ‘Gij doet mij lachen, o droomer,’

 

spreekt hij met vroolijk geluid.

 

- Ik wil... - ‘Wilt gij nog een' roomer?’

 

- Ik zeg... - ‘Vertel het maar uit.’

 

 

 

- Ik zeg dat mijn oor zal drinken

 

den hemelschen jawoord-klank...

 

- ‘Kom, 'k zal voor uw keel nog eens schinken,

 

‘uwe ooren behoeven geen' drank!’