Verzamelde gedichten

XXVII

En toch, haar lippen zijn zoo teeder

alsof het englenlippen waren!

En toch, haar brandende oogen staren,

als zonnen, zoo vol leven, neder!

En toch, haar zwarte lokken hangen

op 't hooge voorhoofd zoo wellustig!

En toch, haar borst, zoo zacht en rustig,

hijgt op en neder met verlangen!