Verzamelde gedichten

IV

O, 'k heb de lachende lente lief

met haren bleekgroenen dos;

de langgehaarde dichters gaan

dan mijmeren in het bosch.

De nachtegaal zucht dan zijne klacht

in wonderbaar geluid;

de rozen ademen hare ziel

in smachtende geuren uit.

't Is weder lente! Ik ook herleef,

ik ook voel nieuwen gloed,

k ook voel nieuwe liefde in het hart,

in 't willen nieuwen moed.

'k Wil openhartig wezen als gij,

o roos, o nachtegaal;

'k wil haar verklaren geheel mijn ziel

in vrije en vurige taal.