Uit het studentenleven en andere gedichten

[p. 158]

Verstandig besluit.

Mijn ziel ontwaakte, en wreef haar slaaprige oogen,

en bleef verwonderd stil,

en voelde zich weêr jong en opgetogen,

en vormde een' kloeken wil.

Zij, wier vermogens langzaam gansch verdorden,

zij zag - - een levensdoel!

Ik was, helaas! één zinlijkheid geworden,

'k word weder één gevoel.

[p. 159]

 

Dat doel, - ja, 'k grijp nu al mijn kracht te zamen, -

 

ik wil en 'k zal er heen! - -

 

En, óm dat doel, het vijfde en laatste examen

 

nu spoedig doorgestreên!

 

 

 

't Examen eerst, ofschoon 't mij doet ontstellen,

 

en dan met kloeken moed

 

naar 't levensdoel!... Wie kan het ook voorspellen?

 

Het lukt misschien nog goed?

 

 

 

En lukt het slecht, wat meer in de natuur is,

 

één' troost toch heb ik dan:

 

dat ik als doctor utriusque juris

 

mij eindlijk stellen kan.