Uit het studentenleven en andere gedichten

[p. 104]

Vrouw, wijn en sigaar.

Drie makkers bij eene tafel zaten,
en waren van alles zoo wat aan 't praten.

‘'k Bemin,’ zei de eerste, ‘de lustige Meid;
haar oog spreekt Liefde en Teederheid.’

‘'k Aanbid,’ zeî de tweede, ‘den Wijn, die lacht;
het glas zegt Vreugde en Gekheid en Kracht.’

‘De Sigaar,’ zeî de derde, ‘is wat meest mij behaagt;
haar geurige rook naar den hemel mij draagt.’

[p. 105]

 

En de eerste sprak weêr met klem en druk:

 

‘Bij de Vrouw alleen is het ware geluk.

 

 

 

En ik laat de Sigaar; zij schijnt mij een spook,

 

dat zegt als wij lachen: Alles is rook!’

 

 

 

En de tweede hernam en toonde zich boos:

 

‘De Vrouw was nimmer hetgeen ik verkoos.

 

 

 

Ja, 'k hate de Vrouwe: wel zeem is haar mond,

 

van haar ziel is toch valschheid en list de grond!...’

 

 

 

En de derde zweeg, en zoo moest het ook zijn,

 

want wie had durven zeggen: ‘ik haat den Wijn’?