Uit het studentenleven en andere gedichten

[p. 70]

Tantaal.

Tantaal is een gelukkig man!

als ik zijn lijden stelle

bij mijne hellesmart, dan is

zijn Tartarus geen helle!

Verschrikbre honger, heete dorst

doorknaagt zijne ingewanden,

maar 't koelend water vlugt zijn lip,

en 't voedend ooft zijn handen.

Zóó niet met mij! 't Genot is dáár;

het strekt naar mij zijne armen;

het vlucht niet; 't wil aan zijne borst

mijn hoofd en hart verwarmen..,

Maar 'k moet voor d'alsem dien mij 't recht

van Rome en 't wetboek bieden,

helaas! ik moet, onwillig, zelf

de zoete omhelzing vlieden!