Ode.
GHY die noch leght versmoord, versopen in de wereld,
Bedolven in het slijck met d'ydelheyd beperelt,
Schout hier een Christen Mensch, ontdaen van lidt tot lidt,
Die al zijn gangen stierd, tot God zijn doel en wit.
Zijn hayren, stellen hem d'eerwaerdigheyd voor oogen.
Zijn voor-hooft ongevalscht, geen rimpels wil gedogen.
Zijn oogen, zien altijd des scheppers wercken aen.
Zijn tonge, wil de harp des Heeren stadigh slaen.
Zijn mond geheylight, spreeckt van Goddelijcke saken,
Waer in sich al't gemoet aen-dachtigh kan vermaken.
Zijn hert is ongevalst: d'oprechtheyd in der daet
Vloeyd uyt zijn vrome borst wat hy ter handen slaet.
Zijn handen reyn en klaer: zijn armen sterck en machtigh
Om stryden voor 't geloof, en voor Gods waerheyd krachtigh.
Zijn voeten vriendelijck, verkonden ons de vree,
Die Gode' is aen genaem en allen vromen mee.
Hy tracht de haet en nijd, de gramschap, sond en schanden
Te dryven uyt zijn ziel, te weeren met zijn handen:
Heeft de' hovaerdy en pracht en wat de wereld vleyd
(Door Godes Geest vernieuwt) geheel en al ontseyd.
Wilt u dan arme Mensch in desen boeck ontkleden,
Aen-schouwen u gebreck, en naecktelijck ontleden:
V puysten, sweeren, ramp vol etters stanck en bloet
Die staen hier dus ten thoon dat yder schricken moet.
Wel aen dan! so ghy wilt van dese sucht genesen,
Dit boeck sal u een artz en Medecyne wesen:
Dit boeck sal u gewis verstrecken over al,
Een leyts-man die u leyd, en licht dat lichten sal,
Ter tijd ghy gantsch herschept, van d'oude Mensch ontbonden,
Een op-recht Christen zijt gesuyvert van de sonden:
Geheylicht, uyt genae, mooght voor Gods aenschijn staen:
Dewijl noch vleesch noch bloet sal in den Hemel gaen.
Disce mori.
|
|
Auteursrechtvrij