T'Boeck van Ons Lieve Vrouwe van Maestricht, ende van den oorspronck des stadts, ende miraculeuse beeldt van Ons Lieve Vrouwe, rustende int convent der minderbroederen

Het XXVII. Capittel.
Een Bultachtich kint, ende creupel wordt effen, ende recht gaende.

ANtonius Cl. V. Sone vanden Borgh-meester ⁺ Tossaen Walters, is geboren

+ Int Iaer 1594.

[p. 182]

met eenen bultachtighen rugghe, ende bultachtighe borst, daerenbouen met sulcke crumme beenkens vande knyen af tot beneden toe, dat hy met crucken moeste gaen, tot ontrint ses iaeren. Vande broeders, ende van de ghenen die int huys geboren waeren, worden hy op de manier vande kinderen begheckt, om dat hy cleynkens was, noemden sy hem een naenken oft dwerch, ende om dat hy niet en cost gegaen, soo noemden sy hem t'creupelken. Ende, Wie sijt ghy? Staet op v beenen, gaet ghelijck wy, oft anders soo en sullen wy v voor onsen broeder niet houden. Ende het arm kint worden soo daghelijcx begheckt. Soo antwoorden ten lesten eens cloeckelijck Antonius, Ick sal oock eens recht gaen gelijck ghy lieden, als ick eerst ghegruet sal hebben ons Lieue Vrouwe inde Kerck vande Minderbroederen. Ende als die ouders meynden dat dit door Godts ingeuen van het kint gheseyt worde, soo brochten sy het kint inde Kerck vande Minderbroederen op alderonnoosele kinderen dach, int iaer duysent vijf hondert ende drijenneghentich, ende Antonius offerde aen den Autaer van ons Lieue Vrouwe inden dienst der Misse een brandende keersse met sijn ouders ende sijn vrienden, maer alsoo hy met eenen bult ende creupel ghecomen was soo gaet hy

[p. 183]

wederom thuys. Daer begosten sy wederom Anthonius te begecken. Waerom en gaedy nv niet: En hebdy ons Lieue Vrouwe niet besocht? Tot welcke hy sprack, Ick sal cortelinghe te Paesschen gaen, ende ghenesen worden. Daerentusschen worden het kint den geheelen vasten door begheckt ende bespot. Sijn eyghen broeder, oock nae den Vader Tossanus ghenoemt, die nv een gheprofessit Broeder is vande Oorden der Predickheeren, een weerdich Pater, ende een fray Predicant, op den heyligen Sabbot-dach Misse gedaen hebbende, op den noen thuys comende, begost wederom Anthonium te quellen. Waerom en gaedy mee? Het is nv Paesschen, naenke suldy niet eens alleen gaen? Waerom en soude ick niet derren? sprack hy, Ende hem verstoutende, setten sijn crucken op een sijde, ende ginck alleen van d'een sijde vande cuecken totte andere. Ende alsser een verwonderinghe ende roepinghe geschiedden, soo quamen die ouders gheloopen, die siende watter gheschiedt was loefden den wonderlijcken Godt inde heylighe Moeder Godts Maria. Ende wederom terstont het kint Antonius liep van dander sijde tot sijnen vader, ende van dien tijt af heeft hy altijts sonder crucken gheghaen. Die bulten soo op den rugghe als op de borst sijn effen gheworden, ende die

[p. 184]

beenen sijn recht gheworden sonder ghenesinghe van Medecijn ende Chirurgijn. Als Antonius gheheel ghenesen was, die ouders danckbaer wesende teghen Godt ende sijn ghebenedijde Moeder ende maghet Maria, als sy anderwerf een Misse in ons Lieue Vrouwe Capelle hadden doen doen, hebben sy sijn crucken met ijser beslaghen om hooghe doen op hanghen tot een eeuwighe memorie, die noch op den dach van heden ghetuyghen gheuen van dat miraeckel.