T'Boeck van Ons Lieve Vrouwe van Maestricht, ende van den oorspronck des stadts, ende miraculeuse beeldt van Ons Lieve Vrouwe, rustende int convent der minderbroederen

[p. 168]

Het XXIII. Capittel.
Hoe dat neerstelijck ondersocht sijn die miraeckelen van ons Lieue Vrouwe, ende daer op gheseten hebben gheleerde mannen om die selue te examineren, ende een oft twee verhaelt worden die geschiet sijn int iaer duysent ses hondert ende acht.

ICk verhaele nv die miraeckelen die ick heb cunnen gheuinden gheschiet te sijn door ons Lieue Vrouwe van Maestricht, in besundere Capittelen deylende, die van eender soorten sijn. Ick aenroepe Godt ⁺ tot eenen ghetuyghe op mijn siele, dat ick niet en hebbe geschreuen, dan dat seker ghelooffelijck was, ende niet genomen dat ijdel ende valsch was. Daerom vast rustende op t'ghetuygh van mijn conscientie, appellere ende beroepe ick tot dat schruemelijck oordeel Godts alle die dese dinghen niet en willen geloouen, ende als voor valsch verworpen ende versierde dinghen. Want ten is my niet ghenoech gheweest, dat ick self de miraeckelen neerstelijck heb ondertast, ende selue ondersocht, die mannen, vrouwen ende kinderen, den welcken verscheyden weldaeden der ghenesinghen geschiet sijn, ende voor my doen comen, maer ick heb oock Heeren vanden Raet ende openbaere Notarissen tot mijnder hulpen ghe-

+ 2. Cor. 1.

[p. 169]

nomen, die tgene dat sy saghen ende hoorden vertellen beuestight met ghetuyghen, met my souden teeckenen. Jae oock op dese saecke hebben gheseten int openbaer die Eerweerdighe Heeren, Guilhelmus Fexhius Licentiaet inder Godtheyt, Guilhelmus Bemelius, Adamus Broeckart, Godefridus Meydal, Cannonicken van het Eerw. Capittel van S. Seruaes. Ende oock met hen die Eerw. Heeren Andreas Gentius, Guilhelmus Sucquettius, Nicolaus Beckmannus, Cannonicken van ons Lieue Vrouwe. Ende op dat alle suspicie souden wech genomen worden door mijn versueck sijn oock ghestelt vanden Magistraet van Maestricht Treffelijcke mannen die by de ondersoeckinge met die voorschreuen Heeren souden tegenwoordich wesen, te weten Andries Eyck, ende Laureys Grooteclaes afghegane Borghmeesters, ende Raet der Stadt, ende tot twee reysen Borghmeesters, Oock Geraert Driessen ende Lambrecht Vrints oock bekende ende duechdelijcke mannen vanden Raet. Dese heb ick gehadt tot bysitters, dese hebben met my openbaerlijck de miraeckelen ondersocht, ende de verhaelingen ge-examineert, ende die gelooffelijcke getuyghen en waren van geen quaet leuen, oft huysgenoten, oft in iemande gehouden, maer deden hunnen eet dat sy die dingen soo gesien

[p. 170]

hadden, die vertelt worden. Soo hebben wy dan geschreuen die dingen die publickelijck zijn getuycht ende met eet beuesticht, die soo verre zijn van bedroch ende valscheyt, als die tegenpartije die hier op spreken sijn van een oprecht goet herte. Ick houde dan op van protesteren, en sal beghinnen te verhaelen, eerst wat inde Stadt van Maestricht geschiedt is, ende daer nae wat wy verstaen hebben elders gheschiedt te zijn. Maer eerst voor al sullen wy verhaelen een oft twee miraekelen die geschiedt zijn int iaer duysent ses hondert ende acht, als wy dit boecxken schreuen.

Dat een kint met eenen bult ende creupel ghenesen vvorde.

⁺2. Catelijn huysvrou van eenen Borgher van Maestricht Willem Nijpels, heeft publickelijck inde voorgenoemde vergaederinge beleden, dat sy een Soenken hadde, ghenoemt Mattijs van twee Jaeren, die met eenen bult geboren was, soo swack ende cranck van voeten, dattet noyt op zijn voeten staen en coste, die benoude moeder nam voor een ghelofte tot ons Lieue Vrouwe voor de gesontheyt van haer lieff kint, dat sy drij Jaeren lanck inde Processie van ons Lieue Vrouwe, die gehouden wort tsanderdaechs nae Paesschen, haeren Sone omdragen soude met bloote voeten, alleen int wullen gecleet. Ende op den

+ Int Iaer 1608.

[p. 171]

dach vande solemnele Processie, is sy op sulcke maniere den wech der Processie drijmael ommegegaen, met die dienstmaerte, die door het beuel vande moeder oock tot drij reysen toe het kint hadden omghedraghen beruoets ende int wullen. Binnen twee daeghen genas gheheel het kint, ende ghinck recht, ende den bult bleeff allenskens achter.

3. Ida Smidts gebuerinne by ons Conuent ⁺ van Maestricht, heeft voor ons openbaerelijck ghetuyght dat sy hadde een dochterken Lijsbetke ghenoemt, noch gheen twee Jaeren out zijnde, gheboren int Jaer 1606. op S. Simons en S. Judas dach, wyens slinckvoetken van binnen soo ghecromt was, dat op haer enckelen nauwelijcx ghestaen en coste. Op den dach der solemnele Processie bouen ghenoemt, brocht de moeder het Dochterken in onse Kercke, dragende in haer hant een brandende keersse. Als sy dat in ons Lieue Vrouwe Capelle hadde ghebrocht, soo heeft sy dat drijmaels gedraegen ront-om den Autaer, ende drijmaels ront-om het Beeldt dat int middel vande Kerck stont. Terstont begonst het Dochterken recht te staen op haer voeten, ende vande moeder gheleydt zijnde metter hant ghinck te voet naer huys, dagelijcx meer ende meer vastelijck gaende.

+ Int Iaer 1608.