Verzamelde gedichten

[p. 173]

Ouderdom

Kon ik mij eens nog tot het leven keren
Zoals het was toen ik ben jong geweest:
Volheid en felheid, droefenis en feest,
En in zichzelf het andere begeren.

Dat keert niet meer terug. Want het vermeren
Der jaren vindt mij eender onbevreesd,
Maar koud van hart, maar vreugdeloos van geest,
Maar slechts door de eigen leegte nog te deren.

Ik heb geleefd - het is overgegaan.
Ik heb geleden - het is afgedaan.
Alles gaat door maar ik alleen blijf achter,
Eenzamer dan de ster die men ziet staan
Nog uren na het dalen van de maan
Als laatste onwezenlijke bleke wachter.