Verzamelde gedichten

[p. 161]

Invocatio amoris

O trouwe en zuivre troost van mijn bestaan,
Jij bent de droom die verzoent met het leven,
Onoverwinlijk zacht wanneer maar even
Je tedere oogen zien mijn armoe aan.

Vergeef mijn smachten naar je lieflijkheid;
Onttrek niet aan mijn mateloos ontberen
't Hoge geschenk van je tot mij te keren,
Jij die mijn laatste en eenge vastheid zijt.

Ik lees als uit een duurzame schriftuur
Je tover uit je vluchtigste gebaar.
Je kleinste goedheid kan mijn ziel genezen

Van onrust, angst en wanhoop. Ieder uur
Van je nabijzijn redt mij van gevaar
En is de vrede en vrijspraak van mijn wezen.