Verzamelde gedichten

[p. 158]

Wachten

In een roes van lijden
Gaan mijn dagen heen.
Niets mocht ik vergaren
Om mij te bevrijden:
Al mijn ijdle jaren
Zochten jou alleen

Moede en ziek en oud
Maar nog niet verslagen,
Wacht ik op je woord.
Als jij naadren zoudt,
Werd alsnog verhoord
Wat ik niet kan vragen.

Maar de herfst gaat komen
En de tijd is kort.
Wat mij eens kwam wenken
In mijn jonge dromen
Moet je me nog schenken
Eer mijn ziel verdort.

Haastig komt het end
Plotsling 't pleit beslechten.
Laat mij als een man
Sterven, toch erkend
In de glorie van
Zijn eerlijke rechten.

Kan jij verder bloeien
En mij niet verstaan?
Moest dan heel dit leven
Zo omniet vervloeien

[p. 159]

 

En vergeefs zich geven

 

Aan een lege waan?