Verzamelde gedichten

[p. 157]

Het graf van Paul Valéry

Hier heeft zijn spel aan de afgrond van de geest
Een einde en wat zijn tover is geweest:
Het spelend vinden van verborgen oorden
Der zielskracht, onverganklijk uit zijn woorden
Stralende en tot een helder beeld onthuld.
Hier knakte, en in zijn felste bloei vervuld
Die nog de laatren steeds zal blijven wenken,
De rijpste loot van 't Europese denken.
Hier doofde van het wereldvuur een vonk -
't Gedicht dat door barbaarse tijden klonk
Verstilde hier. Hierheen zullen nog komen
Na eeuwen de allerbesten en er dromen
Van wie Helleense wijsheid zo herschiep
Dat het de volkre' uit hun verwarring riep
Tot diepst bezinnen op de diepste waarden.
Klaagt om wie hier in de oude Gallische aarde
Tot zwijgen keerde... Maar die stilte hoort
Als bijen gonzende zijn purend woord
Zolang nog één zal blijven in zich voelen
De schoonheid die wij met de ziel bedoelen.