Verzamelde gedichten

[p. 136]

Rondeel

Even geef je 't met je blik,
Al waar hartstocht van kan dromen,
Donkre glimlach achter 't lome
Wimperpaar, één ogenblik.

Dan bevind ik tot mijn schrik:
Ach! hieraan is geen ontkomen,
Even geef je 't met je blik

Maar hoe 'k hunker, hoe ik snik,
't Wordt mij even snel ontnomen.
Dit vuur, vluchtiger dan dromen,
Flitst als bliksem langs het ik,
Even geef je 't met je blik.