Verzamelde gedichten

[p. 77]

Programma

Nooit meer opgaan in de
Gezichten afzonderlijk.
Hun hoge vrijheid in de
Ruimten onwerkelijk
Lokt niet meer mijn dromen
Zich als in zee de stromen
Te vereenzelvigen gans
Met hun verganklijke glans.

Hun enigheid zal niet meer slaken
Mijn eigenheid, sedert zij maken
Deel uit van mijn natuur-
lijk wereldbeeld waarin zij puur
Stoffering zijn: een gewoon
En onopvallend moment,
Ondergeschikt aan het schoon
Geheel en van ouds bekend.