Verzamelde gedichten

[p. 63]

Kleine strofen

I

Neerzwerven en wegwentelen
Wervelend, in een fabuleus overstorten
Der woorden naar vervaarlijke contreien,
Laag en loerend als een gehurkt dier.
Scheert een vlijm glimmerend licht erover?
Weerschijn: tussen worden en vergaan.

[p. 64]

II

Onttogen en ontkomen rijs ik zingend
Op uit je sponde, en de leeg koude nacht in
Tuimelend, van alle sterren blind,
Blijf ik hangen, duizelig ondersteboven,
Aan deze afgronden van vlees en woorden
Onweerhoudbaar zinloos, overbekend.

[p. 65]

III

Ontheven vernevelend, overgeheveld naar wemelend
Week prevelend schemergebied, waar perken van gekorven
Stilte mij bedden; opgelost en ontbonden,
Aangelengd met alles: vervluchtigd, vervlogen
Tot niets. Tot niets meer. En dat niets dat is.