Verzamelde gedichten

[p. 48]

Op een dolk

Donkre arabesken op het lange smalle
Zeldzaam fijn toegespitste staal gebeten,
Laat mij het raadsel uwer tekens weten
Eer het voor altijd verteerd zal vervallen

Tot stof. Hoe heeft de slanke knaap geheten
Wiens bleke hand vonken fonklend liet vallen
Van licht op 't scherpe? En hoe de vrouw die alle
Vonken robijnen verfde, bloedend hete?

Wreed staal, staamlen uw runen zoete vrede?
Geluk? God? Liefde? Wrok? Eerzucht? Vergelden? -
Vergeefs! Voorgoed blijft uw geheim bewaard.

Felst leven roest tot wezenloos verleden.
Hartebloeds begeren van laffen, helden,
Alles heeft Tijd in zijn leeg Niets vergaard.