Verzamelde gedichten

[p. 41]

Drie strofen

Voorrede

O de dans buiten en boven het leven.
Meedoen de kleine gebaren en smarten en ziekten,
Maar daarboven, alleen in de koude sferen,
Dansen, dansen in onverschillige dwang
Naar onbekende wetten. En niets kan storen
- Ondanks het wezenloos ritueel der wereld -
De dans in de klare stilte en de stille koude
Buiten en boven het leven: geheime dans.
O schoonheids geheime wil, door ons nooit te weten,
O schoonheids wil die ons koud maakt en onbewogen,
En stil en eenzaam onttrokken aan aards meedogen,
Door goddelijk vuur streng en machtig gericht.

[p. 42]

Uiteenzetting

Liefde kent niet ons aards en nietig meelij.
Godlijk is meelij dat, in liefde opgenomen,
Wezenloos weet zijn inhoud, maar diep en eeuwig
De verholen gloed die tot zelferkentnis
Dreef klein meelij naar vrijheids klaar licht.
Dringen naar Zelf-zijn is dringen naar God en is 't diepste
Weten.

[p. 43]

Nabetrachting

Jou zag ik schaars. Jouw ogen en mijn ogen
Vonden geheim meeweten en verstaan
In elk ander. Zal dit nog ooit vergaan
Wanneer wij niets meer van elkander weten;
Wanneer ons niets meer heenredt naar de logen
Van leven, uit het eeuwig ongemeten
Verpulverd zijn tot Niets? Zie mij nog aan.