Verzamelde gedichten

[p. 23]

Resurrectio mystica

Waar 't schroeiende geblaf van honden om mij staat
Martlen de nachten door dromen mijn lichaam tot
Mijn kloppend leven aan de dag vindt nieuw genot
In de temptatie voor zijn koperrode haat.

De nachten spuwen stank; de dagen zijn verrot
Leven, dat langzaam in ontbinding overgaat...
Het laatste zware, tranenzware weten laat
Mij sterven tot een eeuwig groene groei van God.

Zo zal ik tot zijn gudsend bloed toe mij verhitten,
En worden tot zijn vlees, en aan zijn tafel zitten,
En eten van zijn brood en drinken van zijn wijn.

Zo word ik eindelijk en stervende geboren
Tot mijn waar zelf, en zie een stiller branden gloren
In 't hittig laaien van het eeuwig eendre zijn.