Verzamelde gedichten

[p. 21]

Invocatie

Vannacht regent je naam van al de sterren af.
Dwars door mijn bloed suizelt het goud van je gedenken,
En vindt, gekeerd in 't siddrend zelf, zijn doodstil graf.

Ik voel je handen mij als blauwe vlammen wenken;
Zo wenkt mijn ziel de ziel die zij zich zelve gaf:
De glorie van elk zijn wil zich in niet-zijn drenken

En iedre wil neemt, willende, zijn koele straf:
De stilte zich van witte willoosheid te schenken. -
Vannacht regent je naam van al de sterren af.