d'Uytgelesenste Wonderen, en bysonderste Seldsaemheden eeniger Landen en Volckeren in America, Asia, en Africa

XVI. hooftstuck.

1. Reys van Ioseph den Indiaen. 2. Syn Vaderland en Hoedaenigheden. 3. Seeden en Godts-dienst der Inwooners van de Stadt Cananganor. 4. Hun verrightingen in den Tempel. Verschrickelycke en wonderlycke manier der Priesters, in't plegen van haeren Godtsdienst. 5. Onkuysheyd van de Wyven des Conings. Kledingh des Volcks. 6. Gewoonten vande Christenen ter dier plaets. 7. Haar Kercklycke Gebruycken en Verdere manieren. Hun Alghemeenen Bischop.

KOningh Emanuel van Portugael in 't jaar 1500. een Vloot van 12. Scheepen toegerust hebbende, om onder den Oversten Perrus Alvarez nae Indien te varen, soo is deselve den agtsten Meert van Lisbon uytgelopen, en na veelerley uytgestaene gevaeren eyndlijk den 13. September te Calicuit aengekoomen; verliesende op dese Toght, door een schriklijk Onweer, vier Schepen, die te grond gingen. Van daar trockense na Cuchin, ontrent 110. Mijlen van Calicuit ghelegen. Hier quamen twee Gebroeders, Indiaensche Christenen, by haar, gheboortigh uyt de Stadt Caranganor, 20. Mylen van Cuchin, welcke seyden, grote begeerte te hebben, om de Westersche Landen te bezien: Behalven datse een belofte gedaen hadden van een Bedevaard na Romen en Ierusalem te doen. Sy be-

[p. 67]

gaeven haar dan t'Scheep, om mee nae Lisbon te vaeren; doch den eenen stierf, so haastse in Porugael quamen. Den anderen, Ioseph genoemd, heeft noch lang daar na geleefdt, en aan de Portugezen veel aenmerckens-weerdige dingen ontdekt, die wy den Leeser sullen meede deelen.

2. Deesen Ioseph was een geboren Indiaen, vande Stad Caranganor, te dier tijd ontrent veertigh Iaren oudt sijnde. Syn ghedaante was aschverwig; sijn lengte middelmatig. Men bevond hem een seer verstandigh, opregt en waaraghtigh man te sijn, geen ding meer hatende, als Leugentaal. Hy dronck geen Wijn, en was in alle dingen seer redelijk. Al die met hem omgingen, gaven hem 'tgetuygenis, dat hy een lieflijk Man, van grote getrouwheyd, en van een onbevleckt geloof was. De Stad sijner gheboorte leyd over de 90. Mijlen van Calicuit, aen een Rivier, Milibaer ghenoemdt, 15. Mijlen landtwaarts inleggende. Sy heeft gantsch geen Mueren, en is over de 30. Mylen lang [verstaat sulcke Mylen, die de 4. op't Water, en de 8. op't Land een Duytsche Mijl maken] want de Huysen staen niet so by malkander, als by ons, maar soo ver van een, datse veel bysondere Dorpen schynen uyt te maken. Verscheydene Waeteren vlieten hier door, nevens welke de Huysen meerendeel gebouwt sijn. In dese Stad wonen tweederley Volckeren, Christenen en Heydenen, doch sodanige Christenen, die nu bekeerd sijnde, voortijds ook d'Afgoden aanghebeden hebben. Hun Koningh was te dier tijd noch een Afgodendienaar. Daar wierden ook veel Ioden gevonden, doch waren seer veraght. Men vind hier byna allerley Specerijen; en hierom komen'er veel Kooplieden uyt Syrien, Aegypten, Persien, Arabien en Meden, om handel te dryven. Hier wassen ook veel dingen, die de menschen goed en gesond sijn.

3. Dese Stad is in driederley Inwooners verdeyld. De voornaemste en aghtbaarste noemense Naires: D'andere, die van soo groten Rijckdom niet sijn, Hopdi: 'tDerde slagh, bestaende in't arme gemeene volck, die haer met Visschen geneeren, Nuieram. Dese worden van d'Edele so gehaat, datse haer, waerse haar ook ontmoeten [indiense niet haastelijk weg vlieden] seer ongenadig handelen. Elcken hoop heeft sijn eygenen Tempel; ook hebben de Vrouwen haar bysondere Tempelen, in welke geen Mannen zig mogen vertoonen. Sy brengen hun Goden veelerley Vrughten toe. De God des Hemels biddense aen, en gelooven de Drievuldigheyt; derhalven schilderen sy hem met drie aengezigten en t'saem-ghevouwene handen, noemende hem Tambram. Hun Beelden sijn met fijn en suyver Lijnwaad omhangen, welke sy ontdecken alsse Offeren willen. Sy hebben ook noch Beelden van verscheydene Gedierten, doch eeren deselve nu niet meer. Alsse in hun Tempels gaan, bedecken sommige 'tAangezight met Aard, andere besprengen zig met Water.

4. Daegelijks gaanse driemaal in den Tempel, 'smorgens, 'smiddags en 'savonds, verrigtende hun Offerhanden op de volgende wijs: Sy roe-

[p. 68]

pen [op't geluyd van een Hoorn] 'tvolk by een, gelijck de Christenen gewoon sijn met de Klocken te doen. Dan beginnense een tijd lang te zingen, tot dat hun Groten Priester komt, met een Priesterlijk kleed aangedaan. Desen begeeft zig na den Altaar, en begindt een Gezang ter eeren Gods. Straks daar na komt een ander Priester, die ook yets zingt; en den selven werd van al't volk beantwoord. Dit geschied tot driemalen toe. Daar na gaat hy gantsch naakt uyt een vande Poorten, hebbende op sijn Hooft een Rosekrans, met twee gemaakte Hoornen, waar in twee brandende Kaarssen staan. Inde handen heeft hy twee bloote Swaerden; en dus toegesteld sijnde, loopt hy

met grote geswindheyt, gelijk een ontzinnigh Mensch, na synen Af-godt. Den omhangh gheopendt hebbende, reykt hy't eene Swaardt den Hoogh-Priester toe; met 'tandere geeft hy zig selven veele wonden. Als hy hem nu by na om hals gebragt heeft, springt hy in een brandenden Hout-hoop, die daar toebereyd is, even als of hy zig tot een Dans begaf. Eyndlijk komt hy weer uyt het vyer, met een gantsch vreeslijk gelaet; seggende, dat hy met sijnen God gesproken, en dat den selven hem sulcke en sulcke dingen bevoolen heeft. Dit gedaan sijnde, begind hy't volk te leeren, gelijck als of hy nu magt en last van God ontfangen had, om even sulcke dingen te verkondigen.

5. Den Koning der Heydenen (ge-

[p. 69]

lijk hier boven geseydt is) eerd d'Afgoden. Hy heeft veele Vrouwen; doch alle schaamt en eerloos, met een yeder Hoerery bedryvende. Als de Koning sterft ['tselve geschiedt oock ontrent alle Mannen] soo werd hy verbrand, en sijn Wyven leven niet meer als agt dagen na hem, ter welker tijt sy ook verbrand werden, tot een ghedagtenis van 'er Man. De Soonen des Konings erven 'tRijk niet, maar alleen de geene die hem in den tweden graad der Linie navolgen. Dit gheschied om d'onkuysheyt sijner Wijven, ter welcker oorsaek sijn Kinderen voor Hoere-kinderen ghehouden, en van't Rijk uytgesloten werden. De Koning draaght een spitsen Hoedt, van Attalisch Laecken: De voornaamste der Stad hebben Syde Mutsen: De mindere gaen bloots hoofts. Voorts gaense gesamentlijk naakt; alleen de schamelheyd met een schonen Lijnen doek bedekt hebbende. Hun armen vercierense seer heerlijk met dierbare Ghesteenten. Ook hebbense seer kostelijcke Solen aan haar voeten, aardigh ghemaakt met Ringen, die met veel Kleinodien beset sijn.

6. Yeder dagh wassense haar driemaal, waer toe sy eygene afgesonderde plaetsen hebben. Beyde Mannen en Vrouwen zijn in't gemeen gantsch schoon. Dese Heydenen schryven met ysere Griffien op de schors der Boomen. Maar wyl wy geseydt hebben, dat inde Stad Caranganor oock sommige Christenen sijn, so sullen wy der selver hier mede ghedencken. By de Rivier Indus, daar Indien van't Westen begindt, is een Eylandt, Ormus ghenoemtt, niet ver vande Persische Stroom. Hier vindmen alleen Christenen, en anders nergens, als in de Stad Caranganor, daer 'er somtijdts een seer groot getal gezien werden, die den Heydenschen Koning Schatting geven, en voor sekeren prijs jaarlijks een Huys hueren. In hun Kercken staan alleen Kruycen, maar geen Beelden van eenige Heylige. Sy hebben een Hoge-priester, die ontrent hem heeft 12. Kardinalen en 2. Patriarchen, nevens veel Aardsbischoppen en Bischoppen. Ioseph verhaalde ook, dat hy met een Bischop van de Stad Caranganor tot in't Eyland Ormus ghevaeren was, leggende over de 1500. Mijlen weegs van de gedagte Stad: Daar na trockense drie Maanden lang te Land, tot in Groot Armenien, om aldaar hun Groten Bischop te mogen aanspreken, van wien den gedaghten Bischop tot Bischop bevestight, en Ioseph tot Priester gewijd wierd.

7. Desen Bischop diese Algemeen [Catholicus] noemen, draagt een kruin, geschooren als een Kruys. Hy steldt twee Patriarchen, den eenen in Indien, den anderen in Cathay: d Andere Bischoppen sendt hy daar 't hem goedt dunkt, om de Landschappen te regeeren. De Priesters hebben geen kruin, maar alleen sommige uytsteeckende hayren boven op't hoofd. Sy dopen de Kinderen eerst, alsse 40. dagen oud sijn, ten waere datse in gevaar stonden. Tot hun Avondmaal ghebruyckense ongezuerd Broodt; en in plaets van Wijn (die in dit Landt niet te vinden is) neemense Rosijnen, weycken die in Waeter, parssense uyt, en nuttigen't

[p. 70]

in plaats van Wijn. Sy begraeven hun Doden, gelijck die van Europa. So haast yemant sterft, komen haerer veele by een, en brassen 8. dagen lang met malkander. Als nu dit Slempen geeyndigt is, biddense voor de doode. Sy maken oock Vyterste willen, die seer scherp van haer onderhouden worden. De Vrouw des Overleedenen neemt haar Houwlijksgoedt, en gaat weer by haar Ouders inwonen; doch binnen 't Iaar moogense geen ander Houwlijck aengaen. Sy seggen, dat Petrus voortyds Bischop tot Antiochien was, maar als Simon de Tovenaar te Romen een grote tweedragt verweckt had, soo wierd Petrus na Roomen beroepen, om Simon te schande te maecken, en d'aangevogtene Christenen te hulp te komen. Doch eer Petrus van Antiochien na Romen trock, stelde hy een Stadt-houder t'Antiochien, wiens Naevolger den geenen is, die de Morgenlanden regeerd, en van haar den Algemeenen, en de Stadhouder van Petrus genoemt werdt. Desen Algemeenen Bischop werd ghesteld vande 12. Kardinalen in Armenien; en hierom schrijft hy zig de magt toe, van aldaer Bischoppen te mogen maecken.