Verzamelde gedichten

[p. 1664]

Aan de weinigen

*

Baanbrekers waar heel 't rijk der kunst van krielt.
Men dringt om toch intijds braaf mee te doen,
Kweekt zelfbedrog dat vorm en wet vernielt,
Men kent elkaar en voelt zich kloek en koen.
Rijp ooft wordt niet beloofd: men zweert bij groen.
Geen zomer, herfst noch winter: enkel voorjaar.

Hij dient zijn diepst geweten onverstoorbaar,
Hij staat als baken boven 't Nu en Toen
Wie vast en trouw, van hartstochtsgloed bezield
Met Schoonheid onbezoedeld in 't blazoen
Daadkrachtig houding, maat en stijl behield
En voor geen afgod ‘Jeugd’ noch ‘Vrijheid’ knielt.