Verzamelde gedichten

[p. 1659]

Herhaling

*

Ik roep u hier vanaf dezelfde muur
nogmaals. Onmenselijk wreed begraven
blijf ik met hart en ziel verknocht
aan al wat leven weze of droom.

Geketend, steeds nog. Men versmoort
mijn kreten. Ik bespuw stom ijzer.
Mijn mond bloedt om de grendels, als de mond
van 't paard, aan 't bit verwond.

Ik roep om hulp, in taal
die brult van drift, stem van een drenkeling
bij schipbreuk, taal die bonst en beukt
tot het vers kraakt, en 't woord een bloedstroom wordt
die sijpelt onder langs de muur.

Maar dit bloed stijgt - o mijn verwonde stem -
tot het voor de aarde een toren wordt van vuur.

Naar Marcos Ana