Verzamelde gedichten

[p. 1627]

Een kleine fabel

*

Een schilder, beu van 't eedle vak
Werd constructeur van kleur en vlak.
Zijn dans werd mars, abstract en strak.
Zijn bruid was nog concreet; hij stak
Haar dwars door 't hart, ontleedde en brak
Haar af tot op 't gebeente, en sprak:

‘Dit heeft geleefd; nu bleef 't skelet.
Vertrouw deze oude wereldwet
En overwin uw tegenzin,
't Is lam en kaal, maar opgezet
Met kram en pin is 't keurig net:
Dit hard skelet, al acht men 't min,
Dit zat er in vanaf 't begin.’