Verzamelde gedichten

[p. 1461]

Ozymandias

*

Een zwerver uit een vreemd oud rijk bericht:
‘Twee zuilen, benen zonder tors, verrijzen
In 't woestland. - Daar ligt ook 't verminkt gezicht,
Half toegedekt, welks grimlach vol misprijzen,
Welks heersersfrons, als van wie koel beveelt,
Bewijzen: hoe de schampere hoon des houwers
Die ziel doorzag, die, kundig meegedeeld
Aan 't zielloos beeld, nog leeft voor schaarse aanschouwers.
In 't voetstuk staat: “Ik ben de Heer der Vorsten,
Ik, Ozymandias. Beziet mijn werken
En wanhoopt, gij grootmachtigen en sterken.”
Niets rest hiernevens. Om 't ontzaglijk wrak
Strekt grenzeloos een oord van eeuwig dorsten
Mistroostig stuifzand, kaal en vaal en vlak.’