Verzamelde gedichten

[p. 1423]

Coplas

*

Schoonheid van Andalucía,
Hoe houdt ge mijn ziel gevangen:
Als een zoetgeurige ruiker
Draag ik u door mijn gezangen.

*

Ik doolde, op zoek naar mijn bruid,
Vergeefs in veel bonte hoven,
Zag nergens 't gezegend kruid
Waardoor mijn smart kon verdoven.

*

De boom van hoop en verwachten
Verplantte ik naar verre landen;
Ben weergekeerd naar mijn woning,
Een dorre tak in de handen.

*

Eens, aan een bloeiende amandel,
Heb ik mijn smarten verhaald,
En op 't geluid van mijn klachten
Kwamen zijn bloesems gedaald.

[p. 1424]

 

*

 

 

 

Uw bleek gelaat is als nachten

 

Vol maanlicht, vredig en klaar,

 

Maar nacht zonder maan of sterren

 

Is uw vloed van somber haar.

*

Het was in een stille sluimer
Dat mij een engel verscheen;
Ik wou van mijn liefde spreken,
Maar glimlachend ging hij heen.

*

De stromen, de wilde stromen
Verenigen zich in de zee;
De tijdstroom kent geen ontkomen:
De stroom van waarheid en dromen
Daar drijft ook de liefde op mee.

*

De vogel stijgt naar de hemel
Maar neemt naar het nest een keer;
De droom stijgt op van de ziel,
Maar deze komt nimmer weer.

[p. 1425]

 

*

 

 

 

Als kind was je een violet,

 

Als meisje was je een margriet;

 

Nu als moeder nu ben je een roos,

 

En je wordt een vergeet-me-niet.

*

Die straat was eenmaal jouw straat:
't Is nu een straat als een ander
Waarlangs men zo daaglijks gaat.

*

Van krankte en honger geveld
En reeds door doodskou bevangen
Hield vader mijn hand omkneld;
Zijn stem kon ik niet verstaan;
Hij drukte een kus op mijn wangen -
Hoe droevig zag hij mij aan!

*

Mensen, weg voor mijn gezicht:
Ik spook door een doemvloek rond;
Waar ik mijn voetstappen richt
Vergiftig ik zelfs de grond.

[p. 1426]

 

*

 

 

 

Als ik haar op straat ontmoet

 

En heimlijk strijk langs haar kleren,

 

Bezwijk ik in laaie gloed.

*

Wee om de teedre jasmijnen
Wanneer de winden hen deren!
Zo wilt gij mijn kleur doen kwijnen;
Een windvlaag is uw begeren.

*

Naar de zon ging mijn afgunst heen,
Ook heb ik de maan benijd;
Nu benijd ik de grond alleen,
Die ligt op haar graf gespreid.

*

Ze houden me als wijsheid voor:
Jij moet het vergeten leren;
En ik zeg, zo vaak ik 't hoor:
Als mij de wormen verteren.

*

Ze zeggen: het vuur wordt as,
En ook de drift moet bedaren;
En ik zeg: waarvoor dient as
Dan om het vuur te bewaren?