Verzamelde gedichten

[p. 1412]

Aan...

*

Nooit had ik als vriend u meegenomen
Door de poort naar mijn geheime hoven,
Wist ik, dat ge daar als dief zoudt komen,
Woudt vernielen wat ge niet kondt roven;

Gij zijt eer tot needrig werk geboren
Dan tot raadsels die bij duister spoken;
Beter voegt u 't veld vol rijpend koren
Dan een bloei, door distlen woest ontloken.

Deze tover laat ik niet verstoren:
Mijn paleizen wil ik zelf bewonen,
Sluit ik voor wie ruw en onverkoren
Zoveel rijkdom in hun armoe honen.