Verzamelde gedichten

[p. 1410]

Droomballade

*

Breek uw kerker, ijzren storm
Die de mens Gods Wezen leert,
Die in altijd nieuwe vorm
Op dees oude wereld keert!
Sleep de volken dronken mee!
Boven rook en fakkelglans,
Over wolken, lucht en zee
Danst het spook zijn furiedans.
Uit zijn heesgeschreeuwde muil
Sijpelt zielverpestend gif.
Bleek, na bloedstroom, vlammenzuil,
Flits en zwaardhouw, rest het rif
In de kuil, de lange kloof
Die luidkrijsend wordt omzwermd
Met gedierte, tuk op roof.
't Stervend koor gekwetsten kermt
En bezwijkt, verslijkt in puin
Bij een zwarte donderslag.
Dan maakt vlag en vreugdbazuin
Van de zegepraal gewag.