Verzamelde gedichten

[p. 1374]

Lofzang

*

Geest is de hartstocht waar zeeën door koken,
Geest is de leegte, door sterren verbroken:
Bollen van vuur, die de Geest heeft ontstoken:
Stelsels, in daden weerspiegelde Geest;

Wond'ren, die nauwlijks hun schaduw vertonen,
Tuinen, die raads'lige wezens bewonen,
Luchters, aanbiddelijk-zuivere kronen,
Kaarsen, in huiver voor 't heilige feest. -

't Glijdt in een stoet van geruchtloze spoken,
't Leven, door telkens nieuw zonlicht ontloken: -
Nevels, waarbinnen 't Geheim ligt verdoken,
Immer gestrekt op 't ontastbaar tapijt.

Weder voltrekt zich de sluipende ronde,
Weder gaan zonnen op zonnen te gronde
Schoon de vernieling geen enk'le seconde
't Zwijgen dier nachtlijke steden ontwijdt.