Verzamelde gedichten

[p. 1039]

[Koper schudt in koopren bussen.]

*

Koper schudt in koopren bussen.
Schielijk vormt zich dicht gedrang.
Twee gezusters, diep daartussen.
Veel bewondring. Jonge schonen,
zedig; niets van opschik aan haar.
Driest gedaver. Dan hun zang,
klaaglijk. Oosters-teedre tonen,
vreemd-gedempt, maar klaar verstaanbaar,
brekend soms, bij brusk geschal,
busgerammel. Zij bezingen
tijden die vol schrik vergingen
toen 't Groen Spook daarginds dorst wonen,
hoog, in 't eng Segura-dal:

...Zodra weer na schemerstond
weelde van sterrenlicht blonk,
zwierf haar vage vorm stil rond
bij de ingang der Doodspelonk:
Jonkvrouw, door liefdesbedrog
voor driehonderd jaar gestorven,
vermoordde ze uit wraakzucht nog
knaap of man, derwaarts gezworven.
Geloof, deugd en rede ontzonk
wie daar, droef maar schoon, haar vond
waar zij 't zwalpend woest gekronk
der zwarte lokken ontbond.
Blank nog haar schouders; haar mond
wellustig ten kus; de krocht
vol feestglans: één bloemtuin, bont
en geurig... ‘Rust van uw tocht!

[p. 1040]

 

Hoe dankbaar dat God u zond!

 

Gij zijt wie ik immer zocht!’...

 

Zo vleide ze, en streelde, en drong

 

tot volgen, diep in de grot,

 

veel dwaalgangen door; zij zong

 

zacht neurend van 't heetst genot,

 

verloor zich spoorloos, verzwond

 

in tastbaar duister; daar glom

 

geen vonk meer; op stenen grond

 

kwam haar gast ellendig om.

 

De kloekste boer van 't klein dorp

 

trof ook dit verfoeilijk lot.

 

Vergeefs elke slingerworp,

 

elk schot naar de vrouw dier grot.

 

Geen kerklijk gezegend vocht,

 

knielende bedevaartsdrom

 

wierook noch banspreuk vermocht

 

iets tegen 't spook, als beklom

 

Satan de troon. Boze spot

 

en hoon aan 't hoog heiligdom.

 

Schimp voor de dienaars van God.

 

Duivels gelach, hels gegrom.

 

Afschuw en vrees groeide alom...

 

 

 

Ik wacht. Maar geen stichtlijk slot

 

aan die Segura-legende.

 

Zoek ik rust en stil genoegen

 

na de eigene nachtellende.

 

Niets ergers dan hier die kroegen

 

en kramen. Hun jazz kraakt, ‘hot’

[p. 1041]

 

of ‘sweet’, altijd even rot.

 

Hun ‘band’ is de welbekende

 

treitrig uitjouwende bende.

 

Gringos! Nuchterheidskomplot!

 

Neen: bij hun wanstaltig zwoegen,

 

bij hun ijskoud overkoken

 

zou nooit één gitaan zich voegen

 

noch zal 't met mijn smaak ooit stroken.

 

Men smaadt romantische spoken,

 

slaat veel eerwaardigs kapot.

 

Veel heiligs wordt afgebroken.

 

Ontroering moet neergeschroefd.

 

Helaas dat, hoezeer men snoeft,

 

Men zulk zot gebulk behoeft.