Verzamelde gedichten

[p. 607]

Allegorie

*

Liefde, brandfakkel, onuitbluslijk woedend,
Hoe wijd in storm verflard aan duizend vonken;
Niet meer naar uw krankzinnig licht verbloedend,
Waar heel dees aardse strijd in 't zwart verzonken; -

Liefde! Schreeuw uit ons warrelend lot

Naar het raadsel der eeuwigheid! -

Deze nacht is in 't vorstelijk slot

Van Elsenör feest bereid.

Koning en koningin, op hun troon,

Zien een moordprots van kermisklanten;

Te voet blijft, uit eerbiedbetoon,

De volgstoet van hoftrawanten;

Daar is Ofelia, verstard

In de macht, waar 't verstand in zwicht,

En Hamlet, de dood in 't hart,

De krankzinnigheid op 't gezicht.

Hamlet rukt uit een wandpilaar

Plots de toorts die 't vertrek bescheen,

En zwaait ze met wraakmisbaar

In 't rond, als een slingersteen.

Zo zijt gij, Liefde! Woest, met walm omgeven,
Of star bedwongen tot één felle plek
Verlicht ge 't spel van ons droefdwaze leven:
Een fakkel in de handen van een gek.

Naar Pérez Ayala