Verzamelde gedichten

[p. 605]

Verlokking

*

Zwakke sterveling, wil niet schrikken
Voor dit gelaat, noch voor deze naam.
In mijn rijk van rust en verkwikken
Breng ik alle gescheidenen saam.
Ik wijs hun in mededogen
Buiten de wereld een stille plek,
Waar, met mijn schaduw overtogen,
Ik hun tot sluimer voor eeuwig dek.

Naar mij, geheimzinnige maagd,
Gaan de laatste verlangens uit;
Uw hart slaat niet meer gejaagd
Als ik u in mijn kamer sluit;
Ik geef mijn liefde en mijn trouw,
Door geen ijdele zelfzucht gestoord,
Leid nimmer tot smart of berouw:
Mijn liefde duurt eeuwig voort.

Naar Espronceda