Verzamelde gedichten

[p. 386]

V Adagio

*

Of de wegen, moe van stijgen, troostloos nijgen,
Drukt het zwijgen, zwaar na 't ruchtig lied;
Zacht als regen tussen donkre twijgen, zijgen

Drupplen gif; - ik weer ze niet.

De gedachten, die haar nu zo zalig kwellen,
Doen ontstellen wie haar ziet -
Andre, die hun komst van ver voorspellen,
Worden dra haar wachten, haar vertrouwde metgezellen

Door veel nachten vol verdriet.