Verzamelde gedichten

[p. 116]

Weerzien

*

Gordijnen, effen dicht als rouwgordijnen.
Een oud gebouw met strakgelijke lijnen.
Een plein vol gruis, een afdak boven palen,
Een lampenbuis in elk der kalklokalen,
Een kruis met branders, paarsgewijs geheven,
Gesuis, jaar in jaar uit gelijk gebleven.
Geluiden, die herinneringen wekken
Aan boeken, lang onleesbaar door de vlekken,
Verflard, vertrapt als een verloren leven,
Aan bladen, steeds van 't zelfde volgeschreven.

De deur, de bel, de beide binnenplaatsen,
De bovenvensters, die de herfstmaan kaatsen,
De keldervensters met hun traliestangen,
De stoep, de harde grauwheid van de gangen.