Verzamelde gedichten

[p. 58]

Vergelding

 

*

 

 

 

De vrouw:

 

Dusdanig de vertwijfeling

 

Van hen, die mij omgeven -

 

Diergenen, welke ik tevens dwing

 

De Schaduw na te streven:

 

Te zweven in de toverkring

 

Der droom van dood en leven.

 

 

 

De man:

 

Der weerschijn van uw haar, welks nacht

 

Geen zonneflits verklaart;

 

Uw trotse vormen, welker dracht

 

Slechts onweersgeur doorvaart, -

 

Wier volle heerlijkheid omlaag

 

In lichte vazen mijmert, - vaag-

 

Ontwaard.

 

 

 

De vrouw:

 

Genoeg. Mijn woord was hol geluid.

 

Genoeg van zulk een leugen.

 

De list, om argeloze buit

 

Kortstondig te verheugen;

 

De zwartste wijn te drinken uit

 

Uw hart, met woeste teugen.

[p. 59]

 

De man:

 

Genoeg. De diefstal was een ruil.

 

Genoeg. De tijd is daar.

 

't Geheim wordt geen gewaar. - Verschuil

 

U voor de moordenaar!

 

De val - de kuil.

 

Een peluw-bank

 

Tot baar, om naast elkaar

 

Te bloeden, hartstochts-krank. Een drank

 

Tot slaap - helaas hoe zwaar.